lunes, 1 de marzo de 2010

UN ANO DESPOIS



Cando o 1 de marzo de 2009 os votos dos galegos e das galegas selaron a victoria de Núñez Feijoo, foron moitos os que vaticinaron que a dereita española xa tiña “un líder de futuro” e que o PP de Galicia viviría de novo décadas de poder rocoso, mesmo batindo a marca do “patrón” Fraga. Probablemente ni os socialistas – cecais os que menos – sospeitabamos que a lúa de mel coa que Feijoo iniciou a súa andadura ó fronte da Xunta, remataría antes de finalizar o primeiro ano e que no aniversario daquela data nin siquera él mismo nin os seus “aliados naturais” son capaces de facer un balance positivo dun Executivo débil que cometeu en dez meses máis erros dos que algún esperaba del en catro anos.

Baste recordar os vítores e aplausos ós nomeamentos dun “Goberno austero e con perfil profesional” recollidos no seu día e basta unha ollada por riba para darnos conta de que ningún dos dous adxectivos calificaron a súa andaina. Eliminar catro Consellerías só serviou para enmascarar o gasto que supuxo o nomeamento dos cinco “super delegados”, con gabinete de Conselleiros e orden de facerlle a vida imposible ós alcaldes das cidades e manter, baixo o nome de “xefe territorial”, os mesmos delegados de cada departamento autonómico. A teima de arrinconar “os Audis” só valeu para que a Xunta teña investido 6 millóns de euros (mil millóns de pesetas) en renovar por completo a flota do parque móvil e daquelas sillas e mesas tan “luxosas” non se volveu a falar. Por último, en poucos días haberá noticias ó respecto dalguns salarios directivos que se incrementaron de maneira notable, sin ningún motivo aparente.

Pero si a austeridade non resultou tal, a “profesionalidade” ainda foi menos. O Conselleiro de Educación convirtiu cada decisión nunha protesta cidadá: lingua, libros de texto, escolas de idiomas…; o de Cultura enlaza un lío con outro, o de Economía e Industria mantense “desaparecido” da escena pública, en plena crise, intentando que a responsable de Traballo e Benestar asuma a herdanza do paro, consciente de que a incapacidade para a xestión pública – nas políticas de formación e, especialmente, na dependencia - da señora Mato xoga a favor dos silencios de Javier Guerra. A estrela de Pilar Farjas desinflouse cós primeiros datos da espera, a pesares da enxeñería contable e ós responsabeis de Mar e Medio Rural permanecen na invisibilidade absoluta. Ainda que son os Conselleiros que máis perto están de Feijoo, Rueda e Hernández, os que teñen protagonizado algunhas das principais debilidades do Goberno: as sospeitas legais sobre ambos, a paralise e lentitude da “administración Rueda”, a caída brutal da licitación pública, os retrasos acumulados na lexislación urbanística e a actuación do Secretario Xeral do PPdeG no Congreso de Ourense teñen son sólo algunhas das lousas que este ano caeron sobre os escudeiros máis fieis de Feijoo.

Pero sin duda foi o propio Presidente da Xunta o que nos ten ofrecido as “perlas” máis prezadas deste ano. Unxido como o oráculo da nova dereita, Núñez Feijoo percorre España explicando cómo gañar eleccións ós seus correlixionarios e, de paso, exercendo o seu deporte favorito: a frivolidade. Nun discurso impropio no cocido de Lalín, prometendo “bilingüismo cordial” mentras constrúe “cordial enfrentamento”, teorizando sobre a espiritualidade do Xacobeo ou propoñendo “copiar a Lei andaluza de Caixas” na enésima mostra de que para este Presidente todo ten o mesmo tono de “chirigota solemne”. Neste último tema, o futuro das Caixas, o Presidente da Xunta, incapaz de convencer ás dúas entidades para unha fusión, decidiu fuxir cara adiante mantendo un enfrontamento sin cuartel coa dirección de Caixanova, enfrontamento indigno de quen se senta en Montepío.

Feijoo creou unha versión ligth de sí mesmo para a campaña electoral: moderno, emotivo e bon xestor… Un ano despois o seu Goberno recuperou o más rancio da dereita española, os enfrentamentos con Baltar amosaronnos a súa frialdade e a paralise autonómica reventou a súa fama como xestor. Elexiu o “modelo Rueda” pensando que él e a súa xente eran inmunes pero o tempo lle demostrou que non era así e asinou un “contrato con Galicia” que hoxe esconde, incapaz como é de cumplir nin a primeira liña do mesmo. Este un de marzo Feijoo está no Vaticano; seguramente si Benedicto XVI puidera darlle un consello, daríalle tres: “sforzo, rigore e umiltá, Alberto, umiltá!”.

1 comentario:

asreflexions dijo...

Es una tras otra. Quizás lo que más llama la atención es el nulo peso que ocupan los conselleiros en el gobierno gallego. "Nadie conoce a nadie" podría ser el título para el año que se acaba de marcar Feijóo. Los conselleiros que más suenan (Varela, Rueda, Jesús Vázquez o Agustín Hernández), son identificados por sus errores o por el descaro a la hora de dar contratos a dedo a empresas afines y casi nunca gallegas.

El gran conselleiro de Cultura, el señor Varela, hace no demasiado soltó aquella perla de que la Cultura Gallega estaba "ensimismada e acomplexada". Y, repito, es el conselleiro de Cultura quien realiza estas declaraciones. No es de extrañar que los acomplejados escritores (incluidos 13 premios de literatura nacionales) le exigieran la dimisión de inmediato, acompañando sus firmas de las de 400 colegas escritores más. Por desgracia, después todos lo gallegos y las gallegas tenemos que ver como Rosa Díez, a la que le encantan estas declaraciones de menosprecio hacia nuestra cultura, utiliza el término gallego para insultar al Presidente del Gobierno, Zapatero. Y aquí es donde viene la diferencia: el talante. Es una palabra que se asocia a Zapatero, con la que se siente cómodo, porque él en vez de tratar de sacar rédito electoral o político del ataque de la señora Díez, en vez de hurgar en la herida que esta señora le abrió a los gallegos, lo único que hizo el presidente fueron unas declaraciones diciendo "No soy gallego, pero me sentiría muy orgulloso de serlo", para después añadir que "Es una tierra a la que tengo gran aprecio y a la que admiro". Y ya está, no dijo nada más.

Mientras la principal propuesta de Feijóo era acabar con la "imposición" del gallego a través del ya famoso "trilingüismo" en las escuelas (para lo que los profesores, en su mayoría, no estarían preparados), la cruda y dura realidad lleva a ver como se recorta un 30 por ciento las partidas para formación al profesorado. O el paso de la gratuidad de los libros de texto a las ayuditas cutres. O las miles de personas (radicales según el gobierno) en la calle para defender el gallego, que sólo es una lengua en vías de desaparición a medio-largo plazo según muchos estudios europeos y expertos -ninguno dice que el castellano esté en peligro-.
Primero nos convencen de que hay un problema (predominio del gallego), después de que tienen la solución (trilingüismo), para acabar haciendo NADA. Esto es lo que ha ofrecido el señor Jesús Vázquez a los gallegos y a las gallegas en temas de educación.

Como decía Mar, la paralización de la obra pública es TOTAL. La austeridad no debería ser cutrez, pero por desgracia éste es el concepto que tiene Feijóo. Mientras tanto, se suceden los contratos a dedo que la Xunta da a empresas afines, incluidos los contratos del Xacobeo. Hablamos siempre de grandes sumas de dinero para empresas que, casi siempre, son de fuera de la comunidad. También tenemos el tema de los famosos coches de lujo con los que se movía el bipartito. Al final se regalan. Lo último que se conoce es un cambio muy turbio: la Xunta entrega 82 vehículos, con menos de 100.000 Km. -menudo despilfarro-, para recibir 58 vehículos nuevos. Lo más doloroso son los datos totales desde que Feijóo entró en el gobierno: la Xunta lleva más de 400 nuevos vehículos adquiridos por un IMPORTE DE 7,4 MILLONES DE EUROS.

Ahora mismo, Feijóo es el que tiene que tomar las decisiones para paliar el paro en Galicia porque es él el que tiene competencias para ello. Por ahora si ha hecho algo ha sido aumentar más las listas del paro por la paralización total de la obra pública. Que se ponga las pilas: austeridad es lo que hace Blanco en Fomento reduciendo altos cargos, directivos, recortando al máximo gastos PERO continuando las obras vitales para la comunidad, como el AVE. A ver si el presidente gallego aprende algo.

Mar y compañía, si algún dato es erróneo no dudéis en corregirme!. Un saludo a todos y a ver si salimos pronto de esto.