miércoles, 24 de septiembre de 2008

FINLANDIA


El informe Pisa era definitivo en su diagnóstico: en Europa los niños fineses aprenden más y mejor, tienen mayor calidad en su educación y el proceso de aprendizaje tiene menos pérdidas en su camino.

Los activistas del medio ambiente son rotundos. Ningún Estado del Viejo continente (ni del resto) ama y protege como Finlandia su entorno... costas, aire, bosques, agua, fauna..

Unos amigos fueron de vacaciones hace un par de años. Volvieron encantados... calidad de vida, transporte público, silencio, buena arquitectura y gente en bici...

Ayer tarde, la gente que iba en bici – o en bus- sintió cómo se rompía el silencio con los disparos de un chaval que se llevó por delante a diez compañeros de instituto con una pistola legal, que llevaba legalmente, en un país que entiende que desde los quince años está uno preparado para poseer un arma de fuego...

Ni sus vídeos amenazantes en internet, ni sus test psicológicos, ni su declaración ante la policía un par de dias antes, por lo visto, fueron suficientes para que en Finlandia, la de la naturaleza impoluta y el lanzamiento de jabalina, alguien decidiera que este tipo no podía llevar encima un arma...

Finlandia es el tercer país del mundo en número de armas de fuego privadas... eppur...

12 comentarios:

Mal bicho dijo...

No se trata del numero de armas que haya en un país, se trata de la cultura que haya sobre ellas.
Canadá, como bien apunta Michael Moore en bowling for columbine, es un país en el que hay muchisimas armas, debido a que la caza esta considerado casi deporte nacional, sin embargo en número de muertes por armas de fuego es insignificante, igual que en Finlandia.
Está claro que cuantas menos armas haya en el mundo mejor, pero no tienen la culpa de nada, las armas son tontas y no saben dispararse solas.
Mejor nos iría en España si nos parecieramos mas a Finlandia.

Como apunte curioso, decir que muchos turistas que viajan a Finlandia sufren un síndrome cuyo nombre descnozco, pero que provoca problemas respiratorios debido a la excesiva pureza del aire.

DELFÍN dijo...

O exceso de asepsia provoca a proliferación de infeccións oportunistas.
Todo "sistema" ten os seus puntos fracos, e coma ben sabemos e podemos extrapolar das ensinanzas cirúrxicas: Cando para unha operación hai varias alternativas de abordaxe, é que todas presentan pros e contras, se non operaríamos todos da mesma maneira---> coa efectiva.
Temos a manía de querer compararnos, Finlandia é punteira en moitas ámbitos,.... pero seguro que a implicación da cidadanía é tamén xenerosa,....
De tódolos xeitos a idiosincrasia de Finlandia non podemos extrapolala directamente a España nin moito menos a Galicia, en calquera dos ámbitos en que nos queramos comparar, temos que facerlle a conversión, e para eso primeiro temos que coñecer o noso (o bon e o malo).
Pero pasa con Finlandia, España e co resto dos paises.
Por exemplo: queremos transporte público: é importante para reduci-la contaminación, mellora-la mobilidade nas cidades, economizar,... ahh pero "non me saques do meu para financiar", "amighiño co meu fagho o que quero",... simplemente falta moita educación, que non somos nós sós que ao noso carón hai máis xente, e fáltanos saber que os recursos públicos non son ilimitados, son limitados.
Saúdos.

Anónimo dijo...

Dende logo, Finlandia destaca por moitísimas cousas e é, en moitos aspectos, un dos países máis avanzados do mundo, como o é Suecia e Noruega.

Eu non estiven nunca en Finlandia (gustaríame), pero vivín tres experiencias neses países que consideramos na "vangarda": en Suecia, Dinamarca e, máis recentemente, en Irlanda.

É certo que en Suecia e Dinamarca viven, en parámetros xerais, mellor que aquí, pero a diferenza é bastante pequena. A mesma que entre un galego e un vasco(ou menor)

O caso de Irlanda, que coñezo bastante mellor, é tamén interesante. Antes de chegar alí, un alucina con ese PIB(per cápita) do 140% e outros datos galácticos. Pero chega aló e ve, en primeiro lugar, duas cousas: non é tan diferente e as clases sociais tamén existen e son significativas. Un comézase a preguntar cousas e escoita que só están realmente orgullosos da economía (ata agora) e da educación (unha das mellores). Pero no resto non o están: nin na investigación, nin nas axudas, nin nos impostos, nin na saúde...Pero, por que? Pois moi sinxelo: o Imposto de Sociedade está sobre un 12%, polo que non chega para manter un Estado do benestar (só permite atrer moitas empresas e, no seu caso, disminuir o paro ata o 2,5%.Ata agora...). Deste xeito, os cidadáns teñen que pagar un alto IRPF, pero con iso tampouco chega!!! Teñen que pagar altos impostos pola tele, altos prezos de electricidade, da web (auga é gratis polo menos), pero o máis significativo é a sanidade.Teñen un sistema público (que pagan con impostos), pero só gratuito (realmente) para os máis pobres (pero moi pobres). O resto téñeno que pagar: medicamentos, citas médicas (sobre 50 euros por consulta no médico xeral), vacinas, estancias en cama e comida nos hospitais, servizos de emerxencia...Están desquiciados!!!E, ademais, o paro está a crecer actualmente, os prezos tamén e os salarios conxelados.


Onde quero chegar é a que todos estes países do norte teñen os seus claoscuros e que esa imaxe que temos deles non é real. É máis a imaxe que puidemos ter deles nos 60 e nos 70, pero...things change and views must too


Apertas!!!

Bernabé

Anónimo dijo...

Pues yo sí que conozco bien Finlandia, y es un país maravilloso, o mejor dicho, MARAVILLOSO, IMPRESIONANTE, INDESCRIPTIBLE ... Lo que ha pasado es un accidente. No sería justo juzgarles por ello. Nos llevan mucha delantera en demasiadas cosas, así que mejor estar calladitos. Porque si de estadísticas se trata, a ver cuántas mujeres maltratadas hay en Finlandia, o cuántos asesinatos, o cuántas mafias residen y gastan su dinero en comprar sus costas, o cuántos bosques se queman, o cuántos ríos se contaminan ... y en fin, que prefiero no seguir, porque además, aquí en España, también hay armas de fuego (y algunos las han usado para matar a sus parejas e hijos recientemente).
Entiendo lo que quieres decir: reclamar algo más de control en las armas y las actuaciones policiales. Pero juzgar a Finlandia no nos corresponde en absoluto. Son un ejemplo de igualdad, de calidad de vida, de respeto medioambiental, de políticas sociales y educativas... Mejor primero nos ponemos a su nivel... y luego hablamos.

Mar Barcón dijo...

Desde luego creo que a nosotros nos falta mucho en política social, seguramente para llegar a Finlandia. No intentaba en absoluto juzgar al país sino reflexionar acerca de lo poco que significan a veces los grandes números, especialmente cuando los humanos andamos por medio.

De todas formas creo que hasta el mejor país del mundo y el más civilizado tiene alguna debilidad, no?. Y en este caso lo es la ley sobre posesión de armas que tienen. No seré yo quién discuta el ejemplo que supone Finlandia y todo el norte de Europa en términos de políticas de igualdad, conciliación, sociales y educativas pero no creo que eso justifique - al contrario, creo que es una sombra inesperada- que en ese país un adolescente de quince años pueda poseer un arma. Ni ahí ni en USA ni en el confin del mundo. Y los números cantan, son el tercer país del mundo en NÚMEROS ABSOLUTOS de armas de fuego en manos privadas... después de USA y Arabia Saudí.. Por cierto, una simple comparación demográfica pone aún más de manifiesto lo que eso supone en términos porcentuales.

En fin, yo creo que Finlandia es un país estupendo, con un problema de alcoholismo elevado - está entre los primeros países del mundo- y del que no me gusta su ley de posesión de armas de fuego. Pero de mi país hay muchas cosas que tampoco me gustan.. y seguro que bien nos vendría parecernos a Finlandia en muchas más cosas.. pero en otras mejor no.

Anónimo dijo...

Para "finlandesa en el lama": creo que Finlandia, como o é Noruega e Suecia, non son bo exemplos en estadística nin de suicidios, nin de malatrato de mulleres. Nestes dous aspectos teñen uns dos níveis máis altos de Europa (aínda máis que España). No que si que destacan é na axuda á muller maltratada e ao tratamento daquelas persoas que se intentarron suicidar a aos maltratadores.

Bueno, e de bosques...a súa prevención dexa moito que desexar...

E non é por entrar en estatística, pero hai que admitir que eles non son perfectos en todo e que tamén teñen erros, a igual que nós.

Pode ser un país superguai e supermolón, pero un país que posee unha lexislación sobre armas coma a que teñen...dexa moito que desexar.

Eu quédome coas saunas...

Apertas Mar!!!

Bernabé

Anónimo dijo...

Algún dos que falades aquí non tedes nin idea de Finlandi, vese ben que o único que sabedes é de oidas, ou de enquisas, ou a través de artículos. Sra.Barcón, xa nos gustaría ter a décima parte de calidade de vida e coberturas sociais neste país, onde os cidadanos pagamos impostos similares e obtemos a cambio a quinta parte de beneficios; onde os políticos exercen a súa responsabilidade con responsabilidade, seriedade; onde a demagoxia non se estila, ou polo menos non co descaro que se utiliza aquí; onde os rapaces de quince anos respetan o seu entorno, tanto no rural coma na cidade, onde a ningún se lle ocorre escupir, destrozar mobiliario urbán ou pintarraxear fachadas porque saben que estas actitudes non van ter ningunha consecuencia, ou que ningunha autoridade lles pode tusir porque están protexidos por normativas excesivamente laxas, que protexen ós delincuentes.....; onde non se lles ocurre a loquería de "realoxar" a 22 familias de etnia xitana nun so edificio, por exemplo..... porque serían conscientes de que eso vai en contra de calquera política de integración. Eu vivín moitos anos nesa sociedade e non ten nada que ver co que vostede, e algúns de aquí, pintan. Finlandia é un paraíso gobernado por xente responsable e composto por unha sociedade tolerante, educada, esixente e respetuosa.

Mar Barcón dijo...

Si me permitís, un par de observaciones al respecto de algun comentario incluido:
- conviene repasar las tablas de la fiscalidad en Europa para ver cuántos impuestos se pagan en Finlandia. Es fácil, hay varias webs que tienen los datos con un poquito de búsqueda, por ejemplo el Instituto de Estudios Fiscales.

- Si algo caracteriza a los países nórdicos es precisamente su tolerancia y su apuesta por la convivencia interétnica, incluso a una sociedad como la finesa que no tuvo un desarrollo similar a sus "hermanos" del norte. Por cierto, cuál es el problema de que 22 familias gitanas vivan entre otras 150 que no son gitanas?

Anónimo dijo...

"Por cierto, cuál es el problema de que 22 familias gitanas vivan entre otras 150 que no son gitanas?" Pregunta Mar Barcón. Tan só esa pregunta fai que moitos cidadáns nos botemos a temblar . Este tipo de cuestións fai que a alarma social que se está xenerando na cidade nos preocupe cada día máis ós veciños. ¿Cómo é que agora vostede non ve ningún problema cando hai meses (e anos) dicía todo o contrario??? As hemerotecas son instrumentos maravillosos para o pobo, para desmontar todas as mentiras dos políticos e para pór en evidencia os vosos auténticos intereses. Ti recoñeceches en motísimas ocasións que os realoxos masivos non eran adecuados para a inserción das familias.
Realoxar a 22 familias de etnia xitana vai contra todas as políticas de integración, recoñecido por todos os colectivos xitanos, por todos as asociacións gubernamentais e non gubernamentais que traballamos con familias con risco de exclusión social, polo Valedor do Pobo, polo Defensor del Pueblo,polos propios xitanos da zona Eirís- Castrillón xa integrados desde anos, e por moitísimos habitantes do propio poblado, que afirmaron públicamente que non queren convivir con algunhas familias conflictivas. E por calquera persoa que teña algo de cultura, respeto, solidariedade e/ou formación social e de integración. Incluso o propio psoe.... Si ata ti mesma o recoñecestes cando vos conviña¡¡¡¡¡¡¡¡¡ (Teño ata unhas 27 noticias onde manifestas tanto ti coma outros responsables do partido o contrario ó que agora agora cuestionas). E para exemplo unhas pucas do teu blog: O 21 de Xullo vostede escribíu “ probablemente fuera Coruña el primer Ayuntamiento español que abiertamente optó por el realojo diseminado de familias,…. (22 familias nun mesmo bloque é realoxo diseminado??) No hay más que hacer un seguimiento de todo lo que se ha hecho desde los años noventa que, con la excepción de Arcones, cuya composición familiar y social lo permitía (tal como se hará en Portiño) ha ido por la via del realojo diseminado por la ciudad.”.
O 23 de Xuño : “Trabajo incansable, dia a dia, negociando con cada familia sus posibilidades, con cada barrio sus posibilidades de integración (¿?¿?¿?¿?¡¡¡¡¡¡)…. todo lo contrario a la experiencia con la que se realojó a principios de los ochenta en el Birloque y en otras zonas (por ejemplo Caranza) en las que se entendía que lo único que necesitaban era una vivienda, se construían bloques de vivienda social y todos adentro, (e agora non é asi???), sin trabajo social y de educación previo. Un fracaso absoluto. Eso si, hace más de veinte años que no se hace así". (¿?¿?¿?¿?¿?¿?¿?¿?¡¡¡¡¡). Cando o necesites podo enviarche moitísimas mais…. Prometestes que íades facer un realoxo por toda a cidade e non está sendo así. Como mínimo creo que os cidadáns merecen unha mínima explicación. Un saúdo.

Mar Barcón dijo...

Lo que tiene tener una idea prejuzgada de un colectivo es que uno cree que los términos son "asimilables". Por ejemplo, en la América de los sesenta todos los negros eran "chicos", o sea, gente de barrios marginales sin posibles.

Así también, una seire de ciudadanos creen que TODOS LOS GITANOS SON CHABOLISTAS y al revés, que todos los chabolistas son gitanos. Y claro, ni una cosa ni la otra.

Las viviendas adjudicadas en Eirís tienen una serie de adjudicatarios, al parecer 22 familias, que son gitanas. Cómo lo sabemos?. Por los apellidos. Ese es "el dato". A partir de ahí, unas familias vivían en el Ventorrillo, otras en Penamoa, otras en Los Castros, otras en el Portiño y otras en Eirís. Pero como todas tienen apellidos gitanos ALGUNOS CREEN QUE TODAS SON CHABOLISTAS.

Pues no. Lo que NO SE PUEDE HACER es relaojar a un grupo importante (sean 22, 60 o 35, depende, obviamente, de lo que representen conrespecto a los demás) de familias procedente de entornos chabolistas juntas, especialmente a aquellas que tienen más dificultades para trabajar o necesidades de apoyo desde los Servicios Sociales.

Si pudiéramos ver a cada una de las familias adjudicatarias con ojos que no fueran los de ver su apellido, veríamos que muchos de ellos NO VIVIERON EN CHABOLAS o al menos NO VIENEN DE CHABOLAS AHORA. Una parte de los adjudicatarios llevan años viviendo en pisos de alquiler; otros nunca vivieron en chabolas y hay un número menor que vienen de chabolas.

Yo no creo que haya dificultad alguna para que vivan familias gitanas juntas, ni rumanas ni esquimales ni de Albacete. Siempre y cuando tengan hábitos de convivencia adquiridos, hayan recibido apoyo y educación social aquellas que lo precisaran y haya recursos en el barrio para ayudar en ese seguimiento continuo. TODAS ESTAS CARACTERÍSTICAS SE DAN EN EIRÍS: hay colegios, centro de salud, centro cívico en el Castrillón y en Monelos, Biblioteca pública, varias asociaciones d evecinos, clubes de fútbol modesto, una ONG de integración con mucha experiencia (Antonio Noche), en fin, instituciones y red de la sociedad civil.

En cualquier caso, si fuera mia, que nunca lo ha sido, la responsabilidad de adaptar las ayudas a realojo de chabolismo y el Decreto a las mejores soluciones lo haría optando por la compra de vivienda de segunda ocupación desde la Consellería. es algo que le propusimos en su dia a los anteriores responsables y no hicieron y tampoco usaron directamente ahora. Es complicado hacerlo desde el ámbito autonómico, por eso desde este Ayuntamiento se está haciendo ese esfuerzo importante para ir a ese modelo y la gente de Servicios Sociales está trabajando con cada familia individualmente. Lo demás son ideas preconcebidas y leer apellidos en lugar de ver cada caso.

Anónimo dijo...

Señora Barcón, en primeiro lugar quero agradecerlle sinceramente que me respondera, e que manteña este debate, porque aínda que non concordo con vostede, teño que recoñecer que é a única do goberno municpal que ten a valentía de expor os seus argumentos de xeito claro, aínda que non me respondeu a cuestión de porqué non fan os realoxos, por toda a cidade, como prometeron. Eso sí que é unha medida de integración, e non de realoxo masivo que o único que fai é que chegue a convertirse nun gueto. Sei perfectamente o que digo, e vostede tamén sabe o que nos preocupa. Sorprenderíase o coñecemento que teño de ese colectivo en concreto. E os meus datos non teñen nada que ver co que di de apelidos (é posible que tamén se sorprendera do meu) Tamén sei que nin todos os chabolistas son xitanos nin todos os xitanos son chavolistas. Pero neste caso no é como vostede sostén. E sábeo vostede mellor que ninguén. Os guetos so traen consecuencias negativas para todos, especialmente para aqueles que teñen dereito e queren integrarse socialmente. Non confunda co de rumanos, esquimales ou de Albacete. As realidades culturais son ben diferentes. Realoxar a 22 familias xitanas nun so edificio é o que non se debe facer, porque é total e absolutamente irresponsable, e vai en contra de todas as políticas de integración real. Debería ler o seguinte enlace (Visión de un pastor gitano: “Es un atropello meter a 22 familias gitanas en cualquier barrio”), a opinión dun xitano de ben, que coñece perfectamente a realidade do pobo xitano na cidade. Por certo, nesa conversa que mantén este pastor cos veciños dos Rosales, vostede ten un gran protagonismo, e recorda que vostede ten unha débeda coa comunidade xitana que espera que cumpra. . Extracto unha resposta dada a un veciño de Eirís “Comparto con usted que sería una aberración y sino una locura meter a 21 familia en un mismo bloque zona de barrio; pues esto se convertiria en un nuevo getto. Yo también vivo en Eirís” Deberían reflexionar un pouco antes de afirmar categoricamente cousas que logo van desdecir. (recórdolle o das utilísimas hemerotecas).
En canto o de “Siempre y cuando tengan hábitos de convivencia adquiridos, hayan recibido apoyo y educación social aquellas que lo precisaran y haya recursos en el barrio para ayudar en ese seguimiento continuo. TODAS ESTAS CARACTERÍSTICAS SE DAN EN EIRÍS…… e tamén nos Rosales, e nos Mallo, e nos Puentes, e en 4 camiños…….. : hay colegios, centro de salud, centro cívico, Biblioteca pública, varias asociaciones d evecinos,……., en fin, instituciones y red de la sociedad civil.”. O sensato, prudente, rigoroso e RESPONSABLE é facer un realoxo por toda a cidade, como sempre dixeron que ían facer, e non facer outro realoxo nunha zona onde xa se teñen consolidado outros. Con demagoxias non se solucionan os problemas nin se calman os ánimos. Só se xenera un clima de desconfianza, o peor para que arranque a integración que moitos desexamos.

Mar Barcón dijo...

Estimado anónimo:
Grazas por as súas palabras e, dende logo, ter un blog é para que nos permita falar e compartir ( ou non) reflexións nun ámbito diferente e, si cadra, máis libre.

No que respecta ós realoxos, non podo concordar con algunhas das cousas que di vostede. Insisto en qeu boa parte das familias que vna ás vivendas de Eirís non son chabolistas, non o son agora e algunha delas non o foi nunca.

En calquera caso, insisto en que o número relativo, as circusntancias do entorno e o traballo feito polos Servizos Sociais fan desta situación algo moito máis normal e normalizador do que se tenta facer crer.

De tódolos xeitos, convén tamén recordar que estas familias solicitaron estas vivendas fora do plan de chabolismo, de maneira autónoma moitas delas e por non querer esperar as intervencións xenéricas no seu asentamento ou, no caso dunha das familias que eu coñezo ben que é das Rañas por o matrimonio dos fillos e a dificultade de vivir na mesma vivenda e non querer facer outra chabola.

Asemade, non serei eu quen poña en duda as palabras ou o coñecemento ou a obxectividade dalguns dos "voceiros" ós que se lles da natureza de "representantes" cando non a teñen. O certo é que durante este proceso temos oído de todo, mesmo algún chegou a cifrar as familias en "centenares" e perto de mil persoas en Penamoa, e si non recordo mal, foi titular dun xornal. Non facía falla mais que achegarse ó asentamento para comprobar a falsedade ou a tolería destas afirmacións, pero o certo era que se prefería poñer en dúbida un censo fotográfico e con actas de ocupantes e de censados ausentes feito pola Policía Local e a xente de S. Sociais, porque sempre é preferible un bó titular que a realidade (dicía Hearst, non si?).

En canto a José Emilio, pastor evanxélico que vive en Eirís có que teño unha cordial relación, é certo que acordamos que o dia que rematara o realoxo das familias de Penamoa intentaríamos por ó dispor do Pastor un local para culto e para as actividades da asociación. Penso que se poderá facer porque non é mala a existencia de entidades sólidas que servan de canle de comunicación có conxunto da comunidade xitana evanxélica.

De outros supostos representantes prefiro non opinar, porque algunhas actuacións e manifestacións califícanse por sí mesmas. de calquera xeito, persoas que en lugar de servir á comunidade á que din representar, sírvense a sí mesmos e buscan a súa gloria persoal hainos en tódolos eidos sociais e en tódalos tipos de asociacións, porque os humáns somos así. Neso a cousa étnica influe máis ben pouco.