viernes, 12 de septiembre de 2008

EL VIAJE DE BENEDICTO


Al pie de la escalerilla del avión, Sarkozy con esa eterna sonrisa de galán – pelín trasnochado, eh!- se mantiene firme mirando de reojo a una Carla Bruni vestida de nuevo con un aire monjil que le da un aspecto desconcertante. Allá arriba, Benedicto, sin gorros del XVII y con zapatos de media gala – y no esas babuchas rojas que se pone en las ocasiones especiales- desciende, cauteloso pero decidido, hacia la Francia laica que aún no se ha repuesto del apasionado discurso que monsieur le President pronunció en la basílica de Letrán.. “el desierto espiritual de las barriadas, la penuria de sacerdotes no han hecho más felices a los franceses...”.

Benedicto desciende a la Francia laica, por ley rigurosa desde inicios del siglo XX; a la Francia que retiró sin pudor los crucifijos de las escuelas pero que tampoco consiente velos ni símbolos de otras confesiones.. Pero Ratzinger, el intelectual, el Papa conservador, sabe que desciende también a la Francia de Sarkozy, el líder de la derecha europea – con permiso de la señora Merckel-, su única esperanza de que los hijos de le Marselleise suavicen su relación con la Iglesia católica y ese “laicismo positivo” del que el Presidente francés apenas ha dado unas pinceladas sirva de contrapunto al defendido por el Presidente Zapatero.

El Papa busca aliados en el país de las barricadas y de la revolución, pero también en la Francia que se inclina ante la reflexión y el pensamiento; y de eso, Ratzinger tiene mucho. En el fondo Benedicto XVI sabe que el la Iglesia católica europea vive un momento crítico y busca en la derecha política quienes puedan – y quieran- servir de contención ante la ola de laicismo militante que recorre el Viejo Continente.

“Zapatero, santo subito” _ la foto, por cierto, cortesía de Manuel Corbelle.. gracias!- pasean en las pancartas centenares de miles de italianos reclamando más independencia del Estado. Y Zapatero proclama que el Estado debe avanzar en laicidad... “Zapatero santo subito” escriben los jóvenes polacos protestando por el terreno conquistado por la Iglesia en los últimos años.. Los protestantes a su aire, de centroeuropa ni hablar y Berlusconi no parece el mejor recurso que un Papa como Ratzinger puede precisar.

Así que para oponerse a la “laica izquierda española”, Benedicto XVI busca la alianza del Presidente divorciado – dos veces- que acude a esperarlo tomando la mano de su esposa – ex modelo, divorciada, madre soltera..- . Benedicto desciende y sonríe e imagino que piensa que si Enrique de Navarra pensó que Paris - y el trono y la Reina Margot..- bien valía una misa, tal vez Sarkozy crea también que “reinar” en Europa bien vale un esfuerzo hacia el “laicismo positivo”.. sea lo que sea eso...

6 comentarios:

Anónimo dijo...

Sarkozy, líder de la derecha europea, separado dos veces y casado con...,pero no tonto.
Y seguro que no pierde de vista el laicismo del Gobierno de Zapatero para tomar nota de lo que mas le convenga.

Anónimo dijo...

Totalmente dacordo Mar co que dis! Claro e rotundo! Discursos así fáltanlle ao Goberno central de cando en vez. Porque desexarán un Estado laico pero...a este ritmo!

Onte enterábame da noticia pola SER. Escoitaba que o Papa defendía o laicismo francés e bla bla bla. E digo eu: que hipócritas! mirade o que din aquí! todo o contrario! cadade vez que se da un pasiño xa saen os ortodoxos!

É para darlles de comer a parte...


Saudiños!!


Bernabé

Anónimo dijo...

You´re welcome ¡¡¡

Unknown dijo...

Hai ano e medio estando eu por Roma, vin unha pancarta nunha manifestación en Piazza Navona de xente que reclamaba o matrimonio gay que dicía:
"Ratzinger: Zapatero e Dio".
Sabendo que aquelo era unha hipérbole, gustoume ver como en Italia a xente que reclamaba máis laicidade e máis dereitos sociais miraba para España
Espero que o noso presidente non esqueza o que agardamos del.
Por certo había outra ben graciosa que dicía máis ou menos:
"Il Papa e gay como noi" .
Se cometín erros no italiano pido perdón pero espero que se entenda.

Un saúdo

Anónimo dijo...

A esta chica de la foto se le da cómodamente toda la razón.

Anónimo dijo...

Cadroume andar por París o día da visita papal e a miña sorpresa foi ¡canto español! creo que non vira tanto católico español xunto na vida.
Eu por si era contaxioso preferín escapar do lugar despois de ver unha avalancha humana que viña felíz de escoitar unha misa do Papa.